Het begin
Blijf op de hoogte en volg Pauline
19 Oktober 2014 | Suriname, Paramaribo
Tja, waar te beginnen?
Op dit moment, 21.38 uur zaterdagavond, zit ik op het meer dan ruime terras van het huis waar ik verblijf. Het waait goed door en ik krijg het zelfs een beetje fris. Wie had dat kunnen bedenken vanmiddag?
Kleding kun je eigenlijk maar een halve dag aan want dan is het nat van het zweet.
Ik was vandaag in het centrum van Paramaribo. Eerst naar de markt met vooral groenten, fruit, vis en wat nerveuze kippen (en terecht). Ik kon ergens doorkijken naar de rivier en dat beeld deed me realiseren dat het toch wel bijzonder is om hier te zijn. Een man zei: koop die groenten, je gaat thuis eten. Het klonk erg grappig maar je had er waarschijnlijk zelf bij moeten zijn. (denk er een accent bij, dat helpt)
Na de markt in de winkelstraten gelopen, not impressed, en daarna naar het wereldberoemde hotel Torarica. Het plan was om daar te gaan zwemmen maar het was belachelijk duur, dus hee nee! Dan maar naar t ook wereldberoemde t Vat. Een cafe/terras waar ik veel goeds van had gehoord maar dat viel me eigenlijk ook wat tegen. Misschien was er nog te weinig volk voor. Wel lekker soto op. En een flesje Fernandez natuurlijk. De rode variant.
Weer terug sjokken in de zon, helaas had ik nog altijd geen parasolleke gekocht. Toen ik eindelijk het busje had gevonden dat ik nodig had was ik blij. De bus vertrok pas toen ie vol was, met klapstoeltjes in het tussenpad. Als je dan er uit moet en achterin zit, staat iedereen in het gangpad op en kun je gaan betalen en uitstappen. Alles heel relaxed, geen stress, no span.
De mensen zijn over het algemeen heel aardig. Sommige mannen roepen iets of vragen bijvoorbeeld of ik iets met ze drink, een beveiliger van een bank vroeg of ik hem mee wilde nemen. Blijven lachen want het is tenslotte toch een compliment. Juist omdat ik niet die 20-jarige blonde bakra ben. Bakra is blanke. Vaak op de fiets, als bijna de enige.
Wat echt heel leuk is, is om in een tropisch land te zijn, zo anders dus dan Nederland of Belgie, en dan toch overal Nederlands te horen en te lezen. Net of dat eigenlijk niet past, maar het is toch zo.
Behalve bij de Chinezen, lees alle supermarkten. Zij zeggen vaak ja ja, maar daar houdt het dan ook meestal mee op.
Tot slot nog even iets over mijn woonsituatie. Het is een groot huis van 2 verdiepingen waarin plaats is voor ongeveer 8 studenten. Ik ben de enige en deel dus nu het huis met de hospita. Zij is 77 jaar en houdt wel van een praatje. Ze noemt me vaak schat en lieverd, wat natuurlijk heel gezellig klinkt. Vanavond kreeg ze onverwacht krab van iemand die ze kent, kant en klaar met rijst. We hebben het samen opgegeten. Dat viel niet mee, de techniek heb ik nog lang niet onder de knie, maar het was wel lekker. Ik heb maar niet gevraagd of ie levend was gekookt. Dit zou ik in Nederland niet hebben gegeten maar mijn normen zijn oververhit geraakt denk ik.
Het huis is goed gebarricadeerd met dievenijzers en dat is fijn.
Morgen nog een vrij dagje voor de stage begint. Tot later!
Op dit moment, 21.38 uur zaterdagavond, zit ik op het meer dan ruime terras van het huis waar ik verblijf. Het waait goed door en ik krijg het zelfs een beetje fris. Wie had dat kunnen bedenken vanmiddag?
Kleding kun je eigenlijk maar een halve dag aan want dan is het nat van het zweet.
Ik was vandaag in het centrum van Paramaribo. Eerst naar de markt met vooral groenten, fruit, vis en wat nerveuze kippen (en terecht). Ik kon ergens doorkijken naar de rivier en dat beeld deed me realiseren dat het toch wel bijzonder is om hier te zijn. Een man zei: koop die groenten, je gaat thuis eten. Het klonk erg grappig maar je had er waarschijnlijk zelf bij moeten zijn. (denk er een accent bij, dat helpt)
Na de markt in de winkelstraten gelopen, not impressed, en daarna naar het wereldberoemde hotel Torarica. Het plan was om daar te gaan zwemmen maar het was belachelijk duur, dus hee nee! Dan maar naar t ook wereldberoemde t Vat. Een cafe/terras waar ik veel goeds van had gehoord maar dat viel me eigenlijk ook wat tegen. Misschien was er nog te weinig volk voor. Wel lekker soto op. En een flesje Fernandez natuurlijk. De rode variant.
Weer terug sjokken in de zon, helaas had ik nog altijd geen parasolleke gekocht. Toen ik eindelijk het busje had gevonden dat ik nodig had was ik blij. De bus vertrok pas toen ie vol was, met klapstoeltjes in het tussenpad. Als je dan er uit moet en achterin zit, staat iedereen in het gangpad op en kun je gaan betalen en uitstappen. Alles heel relaxed, geen stress, no span.
De mensen zijn over het algemeen heel aardig. Sommige mannen roepen iets of vragen bijvoorbeeld of ik iets met ze drink, een beveiliger van een bank vroeg of ik hem mee wilde nemen. Blijven lachen want het is tenslotte toch een compliment. Juist omdat ik niet die 20-jarige blonde bakra ben. Bakra is blanke. Vaak op de fiets, als bijna de enige.
Wat echt heel leuk is, is om in een tropisch land te zijn, zo anders dus dan Nederland of Belgie, en dan toch overal Nederlands te horen en te lezen. Net of dat eigenlijk niet past, maar het is toch zo.
Behalve bij de Chinezen, lees alle supermarkten. Zij zeggen vaak ja ja, maar daar houdt het dan ook meestal mee op.
Tot slot nog even iets over mijn woonsituatie. Het is een groot huis van 2 verdiepingen waarin plaats is voor ongeveer 8 studenten. Ik ben de enige en deel dus nu het huis met de hospita. Zij is 77 jaar en houdt wel van een praatje. Ze noemt me vaak schat en lieverd, wat natuurlijk heel gezellig klinkt. Vanavond kreeg ze onverwacht krab van iemand die ze kent, kant en klaar met rijst. We hebben het samen opgegeten. Dat viel niet mee, de techniek heb ik nog lang niet onder de knie, maar het was wel lekker. Ik heb maar niet gevraagd of ie levend was gekookt. Dit zou ik in Nederland niet hebben gegeten maar mijn normen zijn oververhit geraakt denk ik.
Het huis is goed gebarricadeerd met dievenijzers en dat is fijn.
Morgen nog een vrij dagje voor de stage begint. Tot later!
-
19 Oktober 2014 - 22:25
Angelie:
Dag Pauline,
Ik wist niet dat je al vertrokken was. Had in gedachten dat het de 20ste zou zijn.
Maar goed, dus goed gearriveerd.
Ik wens je heel veel succes en hou je blog bij.
Groetjes ook van Fred :-)) -
20 Oktober 2014 - 15:15
Emy:
Hey Pauline,
Goed om van je te horen! Vreemd is dat hè dat je gewoon Nederlands kunt spreken. Dat had ik op Curaçao ook. Je bent geneigd in het Engels te praten, zo bizar.
Jammer dat je alleen in het huis zit. Waar zijn die leuke co assistenten?
Succes met je eerste stagedag!
X Emy -
20 Oktober 2014 - 15:54
Albert:
Hoi Pauline,
Hoe is de eerste stagedag bevallen? Laat me raden, warm? Hopelijk gaat het allemaal goed, ook met de stage en zo. Ik denk dat de weken voorbij zullen vliegen, dus geniet er maar van!!
Je hoort nog van me.
Je broer (die knappe).
-
21 Oktober 2014 - 09:34
Wendy:
Hoi Pauline,
Ja wat is het warm he? Als je weer in Paramaribo stad bent en je hebt het warm kun je ook Trorarica binnen gaan en het casino ingaan, je gokt voor 10 srd en je krijgt gratis drank, zoveel je wilt, en het is er lekker koel. Je mag ook alcohol bestellen (dat is in alle casino's zo). Het Vat is 's avonds druk en op sommige avonden is er salsa dansen. Op donderdagavond kun je gaan salsa dansen bij Havana Lounge, moet je wel met een taxi heen niet meer betalen dan 15 srd, dat is daar om 1 uur afgelopen want dan komt de jeugd en heb je van die house muziek e.d. Ook kun je nog ergens anders dansen, moet even aan Ronny vragen hoe het daar heet, beneden jeugd en boven salsa maar het is daar vaak erg rustig.
Pas wel op hoor, veel mannen hebben gewoon een vrouw en een hele zooi kinderen die ze voor het gemak verzwijgen als je er om vraagt, want dat is een tweede natuur voor ze, kletskoek verkopen. Geloof de helft van wat we vertellen (niet alle mannen natuurlijk) en de rest met een korrel zout en je gaat een geweldige tijd hebben. Oh ik zou willen dat ik er ook was. ;-) hahaha
Wat is het adres waar je nu woont? En komen er binnenkort nog andere stagiaires bij?
Heel veel plezier
Groetjes Wendy
-
25 Oktober 2014 - 00:14
Bart En Marga:
Hee Pauline ja leuk om te lezen en heel herkenbaar voor ons. Geniet er van en veel succes met je werk. Wij gaan je volgen toch xxx -
25 Oktober 2014 - 14:17
Henk:
hey pauline
op vrijdag en zaterdag is het druk op het vat.
De komende maanden zal er veel bands live zijn
nou geniet er van zal deze week ff adres geven van een vriend van mij die daar woont
Moet je maar ff kijken wat je daar mee doet
liefs henk -
11 November 2014 - 19:29
Hans [de Iets Minder Knappe]:
hoi zus hoe gaat tie ,ik zit bij ma en hebben net geegeten,zo aan de koffie met een bossche bol.ik wa saan het werk in son en breugel.en dacht laat ik lekker gaan eten bij ons mam,op deze voor ons een gedenkwaardige dag.
Morgen naar duitsland voor werk aan een sluis vlakbij Berlijn,dat is dus wel even sturen,maar ja cd tje erin van Elvis en we komemn er wel.
Je bent al over de helft hoorde ik,dus nog ff volhouden ....offff....ga je verlengen?
nou zus hou je haaks en ik lees het wel dikke zoenen -
17 November 2014 - 20:18
Diana:
woogh, wij zijn helemaal jaloers, hier is het koud en nat, jaja, ook hier praten we gewoon Nederlands.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
